0. seviye : Otomatik sistem uyarılar verir ve anlık olarak müdahale edebilir ancak sürekli araç kontrolüne sahip değildir.
1. seviye otonom sürüş: Yarı otonom sürüşün başlangıcıdır. Kullanıcının direksiyon, gaz ve frene genellikle kendisinin müdahale etmesi gerekiyor. Şerit takip asistanları gibi bazı özel asistan teknolojileri bu kategoridedir.
2. seviye otonom sürüş: Cruise Control (hız sabitleyici) gibi sistemlerin dahil edildiği sistemde belirli parametreler sürücü tarafından belirleniyor ve araç bunu uyguluyor.
3. seviye otonom sürüş: Yarı otonomun son seviyesidir. Bu seviyede araçlar, trafikte yer alan diğer araçlara göre hareket edebiliyor ama güvenlik için sürücünün belirli sürelerde direksiyona dokunması veya gaz ya da fren gibi pedallara basması gerekiyor.
4. seviye otonom sürüş: Araç, özel donanımlar ve yazılımlar sayesinde kendi kendine hareket edebilse de güvenlik için bazı durumlarda sürücünün de araca müdahale etmesi gerekebiliyor. Bu nedenle de araçta direksiyon, fren ve gaz pedalı gibi parçalar yer alıyor.
5. seviye otonom sürüş: Tamamen sürücü müdahalesi olmadan hareket edebiliyor. Araç, içinde yolcu olmadan da telefon gibi başka bir aygıtla herhangi bir yerden başka bir yere gönderilebiliyor.
Kameralar trafik ışıklarını algılar, yol işaretlerini okur, diğer araçları takip eder ve yayaları tarayarak görüntülemeden sorumludur.
Radar sensörleri radyo dalgalarıyla aracın çevresindeki nesnelerin mesafesi, yönü ve hızı hakkında bilgi elde eder ve araçların konumunu izler.
Lidar sensörleri coğrafi verileri toplayarak mesafeleri ölçmek, yol kenarlarını algılamak ve şerit işaretlerini belirlemek için aracın çevresinden ışık atımlarını yansıtır.
Trafik sıkışıklığını ve manuel kullanımda oluşabilecek olası sorunların veya kazaların önüne geçebilir.
Araç, yakıt ve altyapı açısından taşıma maliyetlerini yarı yarıya oranda azaltabilir.
Ortak araç kullanımını yaygınlaştırabilir ve bununla beraber park sorunun önüne geçilebilir.